In memoriam

Jan Ebeltjes

23 juli 1961 – 1 februari 2025

‘Ik ben een veldwerker’

In al zijn dienstbaarheid en bescheidenheid was Jan Ebeltjes een zeer markant mens. Hij sprak liever via het orgel en zijn liefde voor muziek dan via de media. Even bescheiden was hij letterlijk elke dag in de weer met het helpen van mensen, vooral in zijn geliefde Oekraïne. Dat deed hij met grenzeloze liefde en ongekende trouw. Op 1 februari overleed Jan volkomen onverwacht. In zijn woonplaats Nijverdal en in Oekraïne is het gemis groot.

Als bij toeval had Oekraïne zijn hart gestolen. Toen Jan daar begin jaren negentig onbedoeld doorheen reisde, liet hij zich raken door de bittere ellende van de mensen. Hij zou zich vanaf dat moment blijvend aan het land, de mensen en de kinderen verbinden. Hij richtte de stichting Christelijke Hulp Oost-Europa (CHOE) op, en legde zich toe op hulpverlening in een van de armste gebieden van het land. In de jaren na de val van het IJzeren Gordijn was de armoede in grote delen van het land schrijnend, er was gebrek aan alles en de samenleving was door het oude regime grotendeels ontmenselijkt. Toen Jan een tehuis aantrof voor verweesde en verwaarloosde kinderen, brak zijn hart. Hij was niet meer te houden. Hij wilde liefde brengen en vriendschap tonen.

In de decennia die volgden bleef Jan trouw aan zijn missie en vooral aan ‘zijn’ mensen. Daarin was hij volhardend op een vanzelfsprekende manier. In perioden van voorzichtige groei was hij er, in perioden van crisis, van tijden van hoop en in de recente jaren van bittere wanhoop, de uitzichtloosheid van een wrede oorlog. Jan was snel aangedaan, maar niet van zijn stuk te brengen. Helpen zou hij. Met oog voor ieder mens en ieder kind, en met een goed gevoel voor wat de lokale samenlevingen nodig hadden. Hoewel hij heel wat stenen verplaatste, ging het hem niet om die stenen maar om de liefde, aandacht en zorgzaamheid. Ieder kind moest zich gezien en aanvaard voelen.

Jan – Yanosh zoals hij in Oekraïne werd genoemd - overleed op het moment dat de hele wereld naar Oekraïne kijkt met een blik vol gretigheid, angst, afschuw of eigenbelang. Jan wilde zich door dergelijke sentimenten niet laten leiden. Hij was een gelovig mens, een veldwerker, een doener. Doen wat gedaan moest worden, ver buiten de spotlights en weg van de camera’s.

Hoe groot kunnen contrasten zijn? Jan Ebeltjes is alles de tegenpool van de machthebbers die zo graag en zo veel in de schijnwerpers staan als het over Oekraïne gaat. Jan was trouw, bescheiden, liefdevol en gedreven door geloof en hoop. Dát was een kracht die groter was dan hijzelf.

Het is daarom terecht dat we hem in herinnering houden. En het is in deze tijd ook nódig. Het leven van Jan, zelfs nu hij niet meer bij ons is, is een blijvend getuigenis van liefde en hoop. Hoop voor Oekraïne, voor de wereld en voor onszelf.

‘Ik ben er zeker van dat er een moment komt dat God al onze vragen zal beantwoorden en alle onduidelijkheid zal wegnemen’

- Jan Ebeltjes over het ervaren van God

Van het bestuur

Jan, je was een man waar we op mochten bouwen en vertrouwen.
Je hebt voor altijd een plek in ons hart!

Als bestuur van de stichting CHOE kunnen en willen we niet anders dan het werk van Jan voortzetten en zijn taken oppakken. We beseffen dat we Jan nooit ten volle kunnen vervangen, maar gaan moedig verder in zijn voetsporen.